Sean Connery BIOGRAFIASean Connery to rodowity Szkot, urodzony 25 sierpnia 1930 niedaleko Edynburga jako Thomas Sean Connery. Mieszkał w robotniczej dzielnicy Fountainbridge. Dzieciństwa nie miał łatwego. Bieda rodziców (miał jeszcze brata) zmusiła go do szybszego niż rówieśnicy dorośnięcia. Zanim zajął się aktorstwem był m.in. ochroniarzem, modelem , kulturystą. W wieku 17 lat zgłosił się do wojska. Jego wybór pada na marynarkę wojenną. Po trzech latach od wstąpienia do marynarki Connery zostaje zwolniony z powodu choroby wrzodowej żołądka. Zarobione pieniądze wydawał głównie na piwo i dziewczyny. Zdobył wówczas opinię tęgiego uwodziciela. Pomagał mu w tym jego wygląd, któremu nie mogła oprzeć się żadna dziewczyna. Dużo grał w piłkę, podobno odmówił kilku klubom sportowym na propozycje kontraktów. W 1951 roku dzięki pomocy Brittish Legion (organizacji pomagającej byłym żołnierzom) zdobył zawód i pracę w zakładzie stolarskim przy oklejaniu mebli. Jeden z współpracowników namówił go na dorywczą pracę w teatrze Kings Theatre, jako pomocnik za kulisami. Connery odszedł z zakładu stolarskiego i zatrudnił się jako ratownik na basenie. Dzięki doskonałej sylwetce dostawał też całkiem niezłe pieniądze za pozowanie (prawie nago) w szkole plastycznej. Udało mu się nawet wystąpić w teatrze. Pierwszą rolą Seana Connery było wystąpienie w scenie zbiorowej w przedstawieniu: The Glorious Years. Wziął on również udział w tournée z Teatrem Empire. Nie było to jednak wielkim przełomem w jego życiu i po kilku tygodniach wrócił do politurowania mebli i trumien, pozowania, zabaw w dyskotece, ćwiczeń w klubie sportowym. Chyba najlepiej płatną pracą, jaką zdobył od czasu służby w marynarce była posada w edynburskiej gazecie 'Evening News', na stanowisku pomocnika mechanika. Wtedy kolega z siłowni, zaproponował udział w zawodach Mister Universum. Po długim zastanowieniu się wyraził zgodę. Dostał się do chórku marynarzy, choć szczerze mówiąc nie najlepiej umiał śpiewać i tańczyć. Rola w tym przedstawieniu stała się znaczącym zwrotem w jego karierze zawodowej. Wtedy to zaczął patrzeć na aktorstwo jako na stałe zajęcie, dające duże szanse na wybicie się i lepsze życie. Nie chodziło jednak tylko o "dobra materialne". Aktorstwo było dla Connery'ego oderwaniem się od problemów świata zewnętrznego i przeniesieniem się do jakiegoś innego, lepszego wymiaru. Zaczął nadrabiać zaległości szkolne: całymi wieczorami czytał klasyków literatury począwszy od współczesnych, a na starożytnych kończąc. Sam mówi o tym: "Ktoś zaproponował mi przesłuchanie w teatrze. Nagle znalazłem się wśród ludzi, którzy czytają Ibsena. Byłem zaskoczony ich wiedzą, sposobem myślenia. Bardzo chciałem im dorównać. Przez 18 miesięcy siedziałem w bibliotece publicznej i czytałem klasyków. Wraz z lekturą przyszedł bagaż doświadczeń i przeżyć intelektualnych. Nagle miałem amunicję do walki z innymi.". Problemem był jego akcent wskazujący na robotnicze przedmieścia Edynburga. Nawet lekcje dykcji nie pomagały. Przez dwa lata grania w South Pacific bardzo dużo się nauczył, znalazł też wielu przyjaciół wśród aktorów i aktorek. Zmienił imię na Sean, gdy tylko "awansował" do roli mówionej. Wtedy to naprawdę "zakochał się w aktorstwie". Niestety w 1954 roku musical zakończył objazd po kraju. Connery przez długi czas nie mógł znaleźć pracy. Jednak dzięki licznym znajomościom zdobytym w musicalu po długich poszukiwaniach znalazł następny angaż. Kolejne role nie były ani rolami ważnymi ani wymagającymi wielu umiejętności. Nie pozwalały też wzbogacić się młodemu aktorowi. W filmie zadebiutował w 1954 roku jako statysta w filmie Lilacs in the Spring. W 1956 dostał niewielką rolę w filmie No Road Back. Pierwszy poważny sukces aktorski odniósł Sean Connery, grając główną rolę w przedstawieniu teatru telewizji, w reżyserii Alvina Rakoffa, Requiem for Haevyweight (1957). Transmitowane ono było przez BBC na cały kraj. Zainteresowali się wtedy nim nie tylko widzowie, ale i producenci filmowi. Connery podpisał kilkuletni kontrakt z wytwórnią 20th Century Fox, lecz nie był z niego zadowolony. O dziwo, kolejne filmy kręcił dla innych wytwórni, gdyż Fox nie mógł znaleźć dla niego odpowiedniej roli. I tak zagrał w Action of Tiger, gdzie zawarł znajomość z reżyserem Terencem Youngiem oraz w Another Time, Another Place (dla MGM). Przy tym ostatnim chodziły plotki o romansie Connery'ego ze znaną aktorka Laną Turner. Gdy grał w telewizyjnej ekranizacji Anne Christie, na planie poznał aktorkę Diane Cilento, która później została jego żoną. Kolejny film Darby O'Gill and the Little People dla Walta Disneya był pierwszym hollywoodzkim filmem aktora. Po małej roli w kolejnej ekranizacji przygód Tarzana i krótkim "wypadzie" do teatru nakręcił The Frightened City i On The Fiddle. Choć filmy nie odniosły wielkiego sukcesu, role Connery'ego zostały wysoko ocenione przez krytykę. Tak samo było z telewizyjną ekranizacją Anny Kareniny. Film The Longest Day był ostatnim filmem dla Foxa. Sean nie zmartwił się jednak utratą stałej posady, gdyż oto jego nazwisko znalazło się na szczycie listy kandydatów do roli bohatera popularnych powieści szpiegowskich Iana Fleminga. Spośród kilku kandydatów do roli Jamesa Bonda (m.in Roger Moore) szczęście uśmiechnęło się do Connery'ego. Po wielu perypetiach związanych z reżyserem, finansami, a nawet z tytułem powieści, jako pierwszą widzowie ujrzeli w 1962 roku ekranizację Dr. No. Sam twórca postaci - Ian Fleming - twierdził, że nie tak wyobrażał sobie Jamesa Bonda, ale dla sporej liczby widzów (jeśli nie dla większości) Sean Connery był najlepszym odtwórcą roli agenta z dwoma zerami. Wytwórnia United Artists przeznaczyła 800 tys. dolarów na budżet filmu. Podczas realizacji producenci (Hary Saltzman i Albert R Broccoli), wytwórnia, a nawet Ian Fleming nie pałali optymizmem. Nikt nie spodziewał się sukcesu. W krótkim czasie wszystkie nakłady zwróciły się. Widzowie byli zadowoleni, film okazał się sukcesem. Realizatorom planowali już ekranizację następnej powieści. Również w życiu prywatnym aktor odnosił sukcesy. Po wielu krótszych lub dłuższych związkach najczęściej z koleżankami z planu lub z teatru, związał się z Diane Cilento, aktorką, która właśnie się rozwiodła i która z pierwszego małżeństwa miała córkę Gigi. Początkowo nie myślał o małżeństwie. Gdy jednak dowiedział się, że Diane spodziewa się jego dziecka, oświadczył się. Ślub wzięli na Giblartarze a 11 stycznia w Londynie urodził się Jason, jedyne dziecko aktora. Cała rodzina zamieszkała w nowym, dużym domu na przedmieściach Londynu. Wkrótce przystąpiono do realizacji drugiego filmu o agencie 007. Na From Russia with Love wydano dwa razy więcej, był to teraz główny tytuł wytwórni. Sukces był ogromny, zyski o wiele większe niż poprzednio Wszystkich ogarnęła Bondomania, a Connery został najpopularniejszym aktorem brytyjskim. Sukcesy dwóch poprzednich podzieliły dwa następne . Goldfinger(1964) i Thunderball(1965) zarobiły majątek, z czego część przypadła Connery'emu, jako procent od zysków Oprócz kręcenia kolejnych przygód agenta 007 Connery występował w innych filmach, jednak ich liczbę ograniczał kontrakt z UA. Choć gaży z takich filmów jak Marnie Hitchcocka, The Hill Lumeta, czy A Fine Madnes nie można porównywać z zyskami Bondów, to krytyka oceniała je wysoko. W 1967 Connery był już zmęczony rolą superagenta. Od początku pracował niemal bez chwili wytchnienia. Przekonał się, że życie sławnego aktora nie należy do najłatwiejszych. Nie mógł znieść żądnych sensacji i wszędobylskich dziennikarzy oraz nie ustępującym im pod żadnym względem tłumów fanów. Ludzie kojarzyli jego twarz z nazwiskiem Bond, a nie Connery. Jako aktor obawiał się 'zaszufladkowania' w jednej roli. To wszystko sprawiło, że postanowił zrezygnować z roli supeagenta. Film You Only Live Twice zapowiadano już jako ostatni z jego udziałem. Może dlatego przyniósł mniejszy dochód. Skończywszy z Bondem miał czas na odpoczynek. Doskonalił grę w golfa (której wielkim entuzjastą stał się po jednym z bondów ).Zajął się też swoimi interesami. Zrealizował film dokumentalny The Bowler and the Bunnet, mówiącego o problemach Szkotów. Spróbował też swych sił jako reżyser w sztuce I've seen you cut lemons. Niestety to przedsięwzięcie nie powiodło się i sztuka szybko zeszła z afisza. W tym okresie popularność eks-Bonda bardzo się wahała. Wystąpił w czterech filmach, ale tylko dwa z nich zdobyły większą popularność. Były to Shalako- pierwszy brytyjski western z Brigitte Bardot i The Anderson Tapes w reżyserii Sidneya Lumeta. Wtedy w prasie pojawiła się niespodziewana wiadomość, że "Connery jeszcze raz zagra Bonda" w Dimonds Are Forever. Wybór Georga Lazenby, który miał go zastąpić w tej roli okazał się nie udany i producenci za ponad Milion dolarów w postaci honorarium przekonali Sean na ten, naprawdę ostatni raz. Film już po tygodniu wyświetlania film okazał się najbardziej dochodowy z całej serii. Cały swój zysk z tego filmu Connery przekazał założonej przez siebie fundacji Scottich International Educational Trust. Organizacja ta pomaga utalentowanym, lecz biednym szkockim dzieciom. Resztę swoich pieniędzy zainwestował m.in. w przedsiębiorstwo produkujące filmy - Tantaloon Films. Sukcesy zawodowe nie szły w parze z prywatnymi. Wcześniejsze plotki potwierdziły się - Connery się rozwodził. Powodem rozstania małżonków był ich zawód. Oboje byli aktorami i zbyt często zdarzało się, że kręcili filmy nawet na różnych kontynentach. Ich związek powodował więcej problemów niż radości. Rozstali się w przyjaznej atmosferze, zostali przyjaciółmi. Wkrótce po tym przyszło kolejne nieszczęście: na raka zmarł ojciec Seana. Aktor bardzo to przeżył. Ucieczką od problemów była praca. Kontrakt na ostatniego Bonda gwarantował mu, że wytwórnia United Artists pokryje koszty dwóch wskazanych przez niego produkcji. Pierwszym z tych filmów był The Offence. Reżyserował go jego przyjaciel Sidney Lumet, a występowali w nim również dobrzy znajomi aktorzy: Ian Bannen i Trevor Howard. Film podobał się krytyce, ale nie przyniósł spodziewanych zysków. Trochę lepiej był z filmem Zardoz wyreżyserowanym, przez Johna Boormana oraz z The Wind and the Lion. Connery nie należy jednak do ludzi którzy łatwo się poddają. Zmiany w jego życiu zapowiadała sprzedaż mieszkania w Londynie i zakup posiadłości w Casa Malibu w pobliżu Marbelli. Choć sam przyznał, że zrobił to aby uniknąć płacenia zbyt wysokich podatków, główny powód był inny. W życiu aktora pojawiła się nowa kobieta. Nazywała się Micheline Roquebrune. Była 38 letnią rozwódką i miała syna. Połączyła ich wspólna pasja do golfa. Razem spędzili lato w Hiszpanii, a pod koniec 1974 roku, w tajemnicy przed prasą wzięli ślub. Connery dosłownie rzucił się w wir pracy. Kręcił film po filmie. Choć miał dużo propozycji, nie wybierał na chybił trafił. Zawsze najpierw musiał zapoznać się ze scenariuszem, często zastrzegał sobie prawo do wprowadzenia korekt w jego treść. Ważne też były czas i miejsce zdjęć. Decydował się na krótkie okresy produkcji, najlepiej w pobliżu miejsca swojego zamieszkania. Wolny czas spędzał z rodziną: żoną, synem i pasierbem Stefanem lub grał w golfa. Zdobył wielu przyjaciół wśród zawodowych graczy. Sport ten stał się jego życiową pasją, a co ważniejsze był w nim coraz lepszy. Wtedy powstały takie obrazy z jego udziałem jak The Man Who Would Be King czy The Great Train Robbery. Pod koniec lat siedemdziesiątych bieg kariery Connery'ego zwolnił. Częściowo spowodowane było to złymi wynikami kasowymi takich filmów jak Meteor, czy Kuba. Wyszły też wtedy na jaw malwersacje i nadużycia jego prawników i księgowych. W rezultacie, wszyscy oni zostali wyrzuceni z pracy. "Kiedy dwaj moi osobiści doradcy wyrolowali mnie na kilka milionów dolarów, zaskarżyłem ich i kompletnie zrujnowałem" Connery zmienił też swojego agenta. Odtąd wszystkie kontrakty załatwiał osobiście. Regularnie kontrolował stan swojego konta. olejne filmy jak Outland, Five Days One Summer, choć stojące na wysokim poziomie i cenione przez krytykę nie imponowały zyskami ze sprzedaży biletów. Ratunkiem mógł okazać się powrót do roli, która przyniosła mu sławę - do roli Jamesa Bonda. Plany filmu były już w 1975 roku, lecz Connery nie chciał łamać kolejny raz danego sobie słowa.
W końcu jednak stało się i w 1982 rozpoczęto produkcję, którą finansowała wytwórnia Warner Bros. Aktor mocna zaangażował się w to przedsięwzięcie. Za tę rolę otrzymał 5 milionów dolarów. To było o milion więcej niż za wystąpienie w konkurencyjnym filmie dostał Rogerem Moore. Never Say Never Again - ten tytuł wymyśliła żona aktora - wszedł na ekrany w 1983 roku, ale nie okazał się rewelacyjny. Choć zarobił ponad 20 milionów dolarów, przegrał z równorzędnie wypuszczonym Octopussy z UA. Film nie spełnił też swojej roli, którą miało być powrót Connery'ego do "łask" widowni. Ostatni Bond sprawił, że aktor ograniczył pracę. Powodem była też ciężka choroba matki. Odwiedzał on ją w szpitalu lub dzwonił do niej. Effie Connery zmarła w 1985 roku. tym okresie utrwalił się też mit aktora stale procesującego się z wytwórniami filmowymi. Stało się tak za sprawą głośnego procesu z UA o niewypłacone zyski z udział w bondach oraz wcześniejszego o zyski za The Man Who Would Be A King. Powrót w roli Zielonego Rycerza nie został wcale zauważony, a jego występ w hicie lat osiemdziesiątych - Nieśmiertelnym nie został odpowiednio nagłośniony. Dopiero następny film przyniósł pełnię zadowolenia. Imię Róży Jean-Jacquesa Annauda według powieści Umberto Eco okazał się nie tylko sukcesem kasowym ale i zawodowym. Głośno było o wkładzie Connery'ego w scenariusz. Wszyscy podziwiali eks-Bonda w habicie mnicha. Wielu znawców kina uważało, że Oskar należał mu się już od dawna i zdziwieni byli oni, że otrzymał go dopiero w 1987 roku. Sean Connery otrzymał nagrodę Amerykańskiej Akademii Filmowej za najlepszą drugoplanową rolę męską w filmie Briana DePalmy Nietykalni. Gdy odbierał nagrodę, publiczność zgotowała mu aż dwie owacje na stojąco. Po Oskarze Connery otrzymał wiele propozycji ról. Choć filmy "Rodzinny interes" i "The Presidio" nie okazały się kinowymi hitami, Connery nie przejmował się tym. Rola ojca Indiany Jonesa w Indiana Jones i Ostatnia krucjata powetowała straty. Aktor miał przystąpić do realizacji kolejnego filmu, gdy niespodziewanie się wycofał. Powód, skrzętnie ukrywany przed prasą, w końcu wyszedł na jaw: u Connery'ego podejrzewano raka gardła. Connery był przerażony. Wszystkie bieżące sprawy musiały zejść na drugi plan. Connery leczył się w najlepszej klinice, przez miesiąc nie mógł mówić. W końcu poddał się zbiegowi laserowemu. Leczenie przyniosło efekty i wkrótce aktor mógł wrócić do pracy. Powrócił w roli radzieckiego kapitana w Polowaniu na Czerwony Październik. Była to kolejna jego niezapomniana rola. Film Dragonheart z 1996 roku jest szczególnym przypadkiem w karierze Connery'ego. Nie wystąpił w nim jako aktor osobiście, lecz udzielił głosu tytułowej postaci - smokowi Draco. Nie byłoby w tym nic niezwykłego gdyby nie fakt, że smok został stworzony w oparciu o styl gry Connery'ego. Komputerowo przeanalizowano jego filmy i wyodrębniono najważniejsze cechy, które następnie nadano smokowi. Dzisiaj Connery ma prawie siedemdziesiąt lat, lecz nie przeszkadza mu to. Choć stracił dużo włosów, wciąż jest przystojny i grywa z najładniejszymi aktorkami w Hollywood: z Michelle Pfeiffer w "The Russia House"(1990), z Julią Ormond w "First Knight"(1995), czy z Catherine Zeta-Jones w "Entrapment"(1999). Teraz pracuje już nie tylko jako aktor, lecz angażuje się w produkcję swoich filmów. Włączył się też w działalność Szkockiej Partii Narodowej. Zawsze uważał się z Szkota, z tego względu gorąco popiera sprawę niepodległości Szkocji. W wywiadach często wypowiada się na ten temat. Zapytany, czy czyje się szkotem odpowiedział: "Powiem tylko, że nie czuję się nikim innym." Obecny był na pierwszej sesji szkockiego parlamentu. Ostatnio sprzedał swoją posiadłość w Marbelli i planuje przenieść się do Edynburga. Sean Connery przebył długą drogę i ciężko pracował na swoją obecną pozycję. Zagrał w blisko 70 filmach, kręconych w różnych miejscach na całym świecie. Pomimo swojego wieku nie zamierza przestać grać. Każdy, kto kiedykolwiek z nim pracował podziwia jego styl pracy i stosunek do niej. Przede wszystkim liczy się profesjonalizm. Jest doskonały w tym co robi i wymaga tego samego od innych. Steven Spielberg powiedział kiedyś, że Connery jest "jedną z grona siedmiu żyjących, autentycznych gwiazd filmowych". FILMOGRAFIA"Finding Forrester" - 2000
"Entrapment" - 1999
"Playing by Heart" - 1998
"The Avengers" - 1998
"A Life Less Ordinary" - 1997
"The Rock" - 1996
"Dragonheart" -1996
"Just Cause" - 1995
"First Knight" - 1995
"A Good Man In Africa" - 1994
"Rising Sun" - 1993
"Medicine Man" - 1992
"Robin Hood: Prince of Thieves" - 1991
"Highlander II: The Quickening" - 1991
"The Hunt for Red October" - 1990
"The Russia House" - 1990
"Family Business" - 1989
"Indiana Jones and the Last Crusade" - 1989
"The Presidio" - 1988
"The Untouchables" - 1987
"Highlander" - 1986
"The Name of the Rose" - 1986
"Sword of the Valiant-The Legend of Gawain and Green Knight" - 1984
"Never Say Never Again" - 1983
"Wrong is Wright" - 1982
"Time Bandits" - 1981
"Outland" - 1981
"Five Days One Summer" - 1981
"The Great Train Robbery" - 1979
"Meteor" - 1979
"Cuba" - 1979
"The Next Man" - 1977
"A Bridge Too Far" - 1977
"Robin and Marion" - 1976
"The Wind and the Lion" - 1975
"The Man Who Would Be King" - 1975
"Zardoz" - 1974
"Ransom" ("The Terrorists") - 1974
"Murder on the Orient Express" - 1974
"The Offence" - 1973
"The Red Tent" - 1971
"Anderson Tapes" - 1971
"Diamonds Are Forever" - 1971
"Molly Maguires" - 1970
"Shalako" - 1968
"You Only Live Twice" - 1967
"A Fine Madness" - 1966
"The Hill" - 1965
"Thunderball" - 1965
"Woman of Straw" - 1964
"Marnie" - 1964
"Goldfinger" - 1964
"From Russia, With Love" - 1963
"The Longest Day" - 1962
"Dr. No" - 1962
"On the Fiddle" - 1961
"The Frightened City" - 1961
"Darby O'Gill and the Little People" - 1959
"Tarzan's Greatest Adventure" - 1959
"Another Time, Another Place" - 1958
"No Road Back" - 1957
"Hell Drivers" - 1957
"Time Lock" - 1957
"Action of the Tiger" - 1957
"Let's Make Up" - 1955 Źródło:
www.sean-connery.org |
