:: Redakcyjne :: Klasyka & Emulacja :: Komputery & Internet :: Inne :: W sieci :: MS on-line ::



Klasyka & Emulacja



      Historia Amigi


Amiga 1000

Pierwszy model Amigi jaki powstał, wyposażona w 256 KB RAM (rozszerzalne do 512 KB wewnętrznie i 8,5 MB zewnętrznie). Nie ma Kickstartu zapisanego w ROM, trzeba było go wczytywać za każdym razem z dyskietki. Starsze wersje tego komputera były sprzedawane z systemem w wersji 1.1, z którym nie działa spora część oprogramowania. Możliwe jest również wczytanie Kickstartu 1.3 i wykorzystanie większości funkcji systemu w tej wersji. Nie jest natomiast możliwe zastosowanie systemu 2.0 Amiga 1000 ma takie same typy gniazd jak Amiga 500 przy czym niektóre mają pewien mankament - są niestandardowe. Oznacza to, że nie da się normalnie podłączyć większości urządzeń przez gniazda Centronics i Serial. Jej zaletą jest natomiast kolorowe gniazdo Composite Video. Do Amigi 1000 dostępny był także sprzętowy emulator PC XT - Sidecar (a właściwie cały PC XT, używający Amigi 1000 jako klawiatury). Do A1000 dało się podłączyć twardy dysk, musiał mieć jednak specjalny kontroler, bez problemu można podłączyć stacje dyskietek np. od pięćsetki. Szerzej a Amidze 1000 przy okazji modelu A2000.

Amiga 2000

Wprawdzie w porównaniu do Amigi 1000 procesor pozostał bez zmian, owa bardzo nowoczesna jak na swoje czasy konstrukcja posiadała już jednak 1 MB pamięci operacyjnej (rozszerzalne do 9 MB), kickstart w ROM-ie i zmodyfikowany zestaw układów specjalizowanych. A2000 była także znacznie większa od A1000 i znacznie bardziej rozszerzalna, posiadała bowiem aż pięć złącz Zorro II i złącze video. Na bazie tego bardzo udanego komputera opracowano jeszcze Amigi: A1500, A1500+, A2500, A2000+, A2500 i A2500UX, natomiast w Stanach Zjednoczonych specjalnie do niej opracowano rewelacyjną przystawkę - Video Toaster'a, po dziś używanego w Ameryce do obróbki Video. Niestety - VT działa tylko w trybach NTSC+

Amiga 500

Amiga 500 weszła na rynek jako tańsza (low-end) wersja A2000. Zlikwidowano złącza Zorro, umieszczono komputer i klawiaturę w jednej obudowie, a przy produkcji zastosowano zamkniętą architekturę systemu (znacząco wpłynęło to na cenę - komputer sprzedawano ponad trzy razy taniej niż A2000, jednak ograniczono w ten sposób możliwości rozbudowy). A500 dla wielu ludzi była pierwszym osiągalnym cenowo komputerem domowym. Niprzeciętna (jak na owe czasy) grafika, szybkość, system operacyjny - jednym słowem, komputer o praktycznie nieograniczonych możliwościach. Wyposażona w 512 KB pamięci RAM, system operacyjny w pamięci ROM (256 KB), pozwalała na rozszerzenie pamięci do 10,8 MB. Wbudowana (standardowa) stacja dysków 880 KB na dyskietki 3.5 cala, a także standardowe gniazda: Paralel port - tu można podłączyć drukarkę w standardzie Centronics, czyli taką jak do IBM, sampler. Serial port - gniazdo standardu RS-232. Obsługuje modem, niektóre typy drukarek, interface MIDI. Disk drive - pozwala na dołączenie stacji dysków 3.5 lub 5.25 cala. Audio - dźwięk stereo (cztery kanały, każdy po 9 oktaw). RGB - kolorowe wyjście wizyjne. Joystick1, Joystick2 - gniazda do podłączenia myszy lub joystick-a oraz pióra świetlnego. Charakterystyczne tylko dla A500: Expansion Port - złącze dla rozszerzeń sprzętowych. Znajduje się po lewej stronie obudowy, pod dodatkową klapką. Memory Expansion - zakryte klapką, pod spodem komputera, służy do rozszerzenia pamięci. Również tu podłącza się sprzętowy emulator IBM. Dzięki wspomaganiu w Amigach głównego procesora MC68000 układami specjalizowanymi (grafika, dźwięk, obsługa we/wy) uzyskano bardzo dobre wyniki. (Na początku Amiga miała być konsolą do gier, szybko jednak okazało się, że powstaje pełnoprawny komputer). W trybie tekstowym Amiga 500 umożliwia uzyskanie 25 linii po 60 lub 80 znaków w wierszu. Możliwa jest swobodna regulacja rozdzielczości pionowej i poziomej obrazu. Standardowa rozdzielczość (LoRes) wynosi 320x256 punktów w systemie TV PAL (Europa) lub 320x200 NTSC (USA, Kanada, Japonia), natomiast systemowa rozdzielczość (HiRes) wynosi 640x256 pixeli. Komputer, jako, że wyposażony tak jak poprzedniczki w kości OCS, oferuje paletę 4096 kolorów i specjalny tryb pracy (HAM) w którym wszystkie te kolory można jednocześnie uzyskać na ekranie. Amiga jest wyposażona w cztery niezależne przetworniki cyfrowo-analogowe pracujące w wydaniu stereofonicznym. Język BASIC zawiera funkcję TRANSFORM, dzięki której Amiga może "wymawiać" słowa czy całe zdania. Dostarczone na dyskietkach systemowych oprogramowanie korzysta w olbrzymiej większości z techniki rozwijanych menu (pull-down menu) sterowanych myszką. Graficzny interfejs użytkownika bierze swój początek w okienkowym systemie operacyjnym komputerów Apple. Trzy lata później Commodore wypuściło na rynek ulepszoną wersję A500 - A500+. Została ona wyposażona standardowo w 1 MB RAM (wiąże się to z wprowadzeniem nowych kości typu Agnus), oraz Kickstart w wersji 2.04, oraz nowe kości graficzne - ECS, pozwalające na wybór kilku, niedostępnych dotychczas rozdzielczości ekranu. Poza tymi zmianami - była to zwykła A500. Fakt ten, jak również to, że spora część gier (ok. 20%) nie chciała działać z nowym kickstartem, spowodował, że A500+ kiepsko się sprzedawały. Gwoli sprawiedliwości - pojawiło się wiele programów "dla os 2.0", który zaczął stawać się nieoficjalnym standardem.

Amiga 3000

Klika miesięcy przed premierą A500+ zaprezentowano Amigę 3000. Ten pierwszy komputer 32-bitowy, wyposażony w szybki procesor MC 68030 i koprocesor MC68881, lub MC688882, kości graficzne ECS (te same co w A500+), system operacyjny w wersji 2.0, standardowo 2MB szybszej niż w poprzedniczkach pamięci Chip, do której można było dodać do 16 MB szybkiej, 32-bitowej pamięci typu Fast (zewnętrznie, poprzez karty, pamięć można było rozszerzyć do 118 MB), pojawiły się nowe, znacznie szybsze i przystosowane do 32-bitowej architektury komputera sloty rozszerzeń typu Zorro III, na płycie głównej został umieszczony także kontroler SCSI. Dzięki wyposażeniu komputera we flicker-fixer, A3000 mogła zostać podłączona do dowolnego monitora VGA. Komputer wyposażono także w "gęstą" stację dysków 1,76 MB. Na bazie tego bardzo udanego modelu wyprodukowano jeszcze A3000T (czyli Amiga 3000 w obudowie tower), a także A3000UX (model dostosowany do pracy pod kontrolą Unixa).

Amiga CDTV (Commodore Dynamic Total Vision)

Komputer ten oparty był na konstrukcji Amigi 500, wyposażony jednak w kości ECS, system 2.0 i czytnik kompaktów .Obudowa, dość futurystyczna i w kolorze czarnym przypominała raczej wieżę hi-fi, niż klasyczny desktop. Początkowo Amiga CDTV pozbawiona była klawiatury i stacji dysków (ukazały się one na rynku nieco później), posiadała natomiast specjalnego pilota. Złącze myszy/joysticka było niestandardowe (!) - szeregowe, o innym kształcie i tylko jedno (nikt nie wie, dlaczego Commodore zdecydowało się na ten krok, tym bardziej, że w późniejszych modelach jest normalne). CDTV była pierwszym krokiem komputerów w stronę multi-mediów. Niestety - z powodu nieudolnej polityki firmy Commodore, w wyniku której dostępność oprogramowania na kompaktach była praktycznie żadna, a aplikacje nie wykorzystywały w pełni (lub wcale) możliwości czytnika CD - krokiem nieudanym.

Amiga 600

Komputer ten, bazujący na przestarzałej konstrukcji Amigi 500+, wyposażony był w system w wersji 2.0, kontroler IDE, kości graficzne ECS, wbudowany modulator (pozwalający na podłączenia Amigi do telewizora, w przypadku wcześniejszych modeli low-end musiał być używany zewnętrznie), oraz, charakterystyczne dla komputerów typu laptop złącze PCMCIA z lewej strony obudowy. Rozmiary Amigi 600 dodatkowo zmniejszono, pozbawiając komputer klawiatury numerycznej. Pomimo niskiej ceny A600 okazała się kompletnym niewypałem.

Amiga 4000

Zaprezentowana po raz pierwszy na World Of Commodore Show w 1992 roku A4000 była kolejnym high-endowym komputerem z rodziny Amiga. Oparta była na procesorze Motorola 68040 25 MHz (w 1993 roku wprowadzono do sprzedaży wersję ekonomiczną, z procesorem MC 68EC030), nowych kościach graficznych AGA (wprowadzenie pełnej, 24-bitowej palety, ograniczenie stosowania określonych trybów graficznych w różnych rozdzielczościach, wprowadzenie trybu HAM8), oraz systemie w wersji 3.0. Pozostałe dane techniczne to: zastosowanie kontrolera IDE zamiast SCSI, oraz zrezygnowanie z technologii rozszerzeń pamięci typu ZIP na rzecz zwykłych SIMM-ów. Po upadku Commodore, w roku 1995 nowy właściciel Amigi, firma Escom wznowiła produkcję Amig 4000, tym razem w obudowie tower (A4000T - widoczna na zdjęciu), wyposażonych w większą liczbę złącz, kontroler SCSI-2 oprócz IDE, system 3.1, a w zależności od wersji - procesor MC 68040/25 MHz, lub MC 68060/50 MHz. Dziś wciąż w użyciu - często niesamowicie rozbudowana za pomocą różnych kart ( w tym turbo z serii CyberStorm, oraz CyberStormPPC, karty graficzne, głównie z serii CyberVision i Picasso, oraz muzyczne).

Amiga 1200

Low-endowa wersja A4000, wyposażona w "rzadką" stację dyskietek, zubożona o wszystkie złącza rozszerzeń, posiadająca za to złącze "pod klapką", gdzie montuje się karty turbo (z szybszym procesorem), oraz złącze PCMCIA, znane z A600. Komputer wyposażono również w modulator, kontroler IDE oraz system w wersji 3.0. Konstrukcja udana, szybko zdobyła popularność. W roku 1995 produkcja, podobnie jak A4000 wznowiona przez Escom, parametry techniczne niezmienione, z wyjątkiem systemu w wersji 3.1. W chwili obecnej używana jako podstawa przez około 70% użytkowników Amigi, często rozbudowana nie do poznania, przyspieszona dodatkowymi procesorami, takimi jak: MC 68030, 68040, 68060, PowerPC: 603 i 604 i megabajtami pamięci Fast, przełożona do wieży, często z kartą graficzną.

Amiga CD32

Pierwsza 32-bitowa konsola do gier, będąca właściwie Amigą 1200, zubożoną o złącza rozszerzeń, wyposażoną za to w czytnik CD, specyficzną kość graficzną Akiko (odpowiadającą za sprzętową konwersję chunky-to-planar), oraz złącze do dekodera MPEG-1 (tak zwana przystawka FMV), który jednak nigdy nie powstał (w roku 1994 firma Commodore splajtowała, a produkcji CD32 nigdy nie wznowiono). Ciekawostką jest fakt, że do CD32 wyprodukowano szereg przystawek, zmieniających ją w pełnoprawny komputer (na przykład polski ProModule).
! all rights reserved !




z-ca naczelnego:

Piotr Gawlicki



_________________________ 36__________________________

:: Poprzednia strona :: Wstęp :: Następna strona ::



     

Prenumerata

Adres e-mail:





Kontakt

redaktor naczelny
macland@topnet.pl

z-ca red. nacz.
bosss@box43.gnet.pl


Zalecana konfiguracja

- Windows
- IE 4.0 +
- 800 x 600
- High Color (16 bit)






























































































































































































Copyright(C)'2001 Memories Service
Wszystkie prawa zastrzeżone!