Łopienka powstała przed 1552 r. w dobrach Balów z Hoczwi. W 1757 r. rodzina Strzeleckich, do której należała wówczas wieś ufundowała murowaną cerkiew parafialną p.w. św. Praksewii, by godnie pomieścić słynącą łaskami ikonę Matki Bożej. Ikona z Łopienki (obecnie znajdująca się w Polańczyku) pochodzi z I połowy XVIII wieku.

W XIX w. była największym ośrodkiem kultu maryjnego w Bieszczadach. Na kilkudniowy odpust zaczynający się 13 lipca przybywało co roku kilka, a czasem i kilkanaście tysięcy ludzi. Wspaniały opis odpustu znajdujemy w powieści Mąż szalony pióra Zygmunta Kaczkowskiego.

W 1921 r. wieś liczyła 47 domów i 303 mieszkańców. Po II wojnie światowej wieś całkowicie wysiedlono. Z cerkwi zdjęto pokrycie dachowe i odkryte wnętrze zniszczało. Jedynie ołtarz i cudowną ikonę staraniem proboszcza z Wołkowyi, ks. Stopy przeniesiono do Polańczyka.

Cerkiew w Łopience jest dziś jak nowa dzięki wieloletniej (od 1983 r.) pracy grupki zapaleńców ze Zbigniewem Kaszubą na czele. Budynek zadaszono, wykonano nowy strop, posadzkę, drzwi i okna. Wewnątrz prowizoryczny ołtarz i współczesna rzeźba Chrystusa Bieszczadzkiego. W sąsiedztwie odbudowano kaplicę grobową pokrytą gontem. Prace remontowe trwają.

Tekst powstał w oparciu o Przewodnik Bieszczady dla prawdziwego turysty.
Pruszków 1999 r.
Oficyna Wydawnicza Rewasz