DEKANAT USTRZYCKI

W 1828 r. obejmował 14 parafii. Przed 1879 r. parafia w Dźwiniaczu Dolnym została zlikwidowana, a cerkiew stała się filią parafii w Serednicy należącej do dekanatu leskiego. Od tego momentu dekanat liczył 13 parafii. W latach dwudziestych, w ramach reorganizacji sieci dekanalnej, parafia w Stefkowej po wydzieleniu z dekanatu leskiego przyłączona została do dekanatu ustrzyckiego, tak że ten znów liczył 14 parafii. Dekanat w tych granicach przetrwał aż do wysiedleń.

Bandrów
Cerkiew parafialna pw. Narodzenia Matki Bożej. Poprzednia wzniesiona w 1749 r. Ostatnia, drewniana, zbudowana i konsekrowana w 1880 r. Odnowiona w 1937 r.
Miała bryłę analogiczną do cerkwi z Serednicy. Rozebrana w pierwszej połowie lat sześćdziesiątych.
Wyposażenie w części uległo zniszczeniu, a w części rozkradziono.
W latach 1974-1975 ustawiono na jej miejscu drewnianą cerkiew z Jasienia z przeznaczeniem na filialny kościół rzymskokatolicki pw. św. Andrzeja Boboli.
Dzwonnica drewniana, o konstrukcji szkieletowej. Usytuowana na zachód od cerkwi. Rozebrana równocześnie z cerkwią.
Cmentarz cerkiewny połączony z cmentarzem grzebalnym. Zachowało się piętnaście starych nagrobków, których renowację przeprowadzono siłami społecznymi w 1992 r.

Berehy Dolne
Cerkiew parafialna pw. św. Michała Archanioła. Pierwotna(?) wzmiankowana w 1615 r. Ostatnia, drewniana, zbudowana i konsekrowana w 1844 r.
Odnowiona w 1922 r. Po 1951 r. użytkowana przez Zarząd Budownictwa Leśnego jako magazyn nawozów i materiałów budowlanych.
W 1973 r. urządzono w niej filialny kościół rzymskokatolicki pw. Matki Bożej Różańcowej.
Generalny remont ukończono w 1978 r. Dawne wyposażenie wnętrza nie zachowało się. Dzwonnica murowana, parawanowa, zbudowana zapewne równocześnie z cerkwią.

Łodyna
Cerkiew filialna pw. św. Michała Archanioła. Pierwotna wzmiankowana w 1686 r. Obecna, drewniana, zbudowana i konsekrowana w 1861 lub 1862 r. Odnowiona w 1911 r. Po 1951 r. opuszczona.
W latach sześćdziesiątych mieścił się w niej magazyn węgla drzewnego. Od 1971 r. użytkowana jako filialny kościół rzymskokatolicki pw. św. Antoniego. Remontowana do 1975 r. Wyposażenie wnętrza nie zachowało się.
Dzwonnica murowana, parawanowa, zbudowana zapewne współcześnie z cerkwią.

Daszówka
Cerkiew parafialna pw. św. Dymitra, drewniana, zbudowana i konsekrowana w 1835 r. Odnowiona w 1936 r. Po 1951 r. użytkowana jako magazyn. Rozebrana w 1956 r. Zachowane fragmenty podmurówki cerkwi.
Cmentarza cerkiewny, silnie zdewastowany. Zachowało się kilka nagrobków.

Sokołowa Wola
Cerkiew filialna pw. św. Dymitra, drewniana, zbudowana i konsekrowana w 1827 r. Odnowiona w 1927 r. Po 1951 r. użytkowana jako magazyn PGR. W 1955 r. zmieniono dach. Zawaliła się ok. 1973 r. Resztki belek zrębu widoczne do dziś.
Dzwonnica drewniana, o konstrukcji szkieletowej, nakryta czterospadowym dachem kalenicowym, zbudowana zapewne w 1827 r. Istniała jeszcze w 1959 r., ale była już pozbawiona poszycia ścian. Rozebrana w latach sześćdziesiątych.
Cmentarz cerkiewny. Zachowały się trzy nagrobki z piaskowca, dębowy krzyż wystawiony w 1938 r. na 950-lecie Chrztu Rusi oraz trzy okazy starodrzewu (jesiony i modrzew).

Teleśnica Oszwarowa
Cerkiew filialna pw. Zaśnięcia Matki Bożej. Pierwotna wzmiankowana w 1526 r. Ostatnia, drewniana, zbudowana i konsekrowana w 1826 r. Odnowiona w 1936 r. Po 1951 r. opuszczona. Rozebrana w 1956 r.
Cmentarz cerkiewny zdewastowany, z zachowanymi kilkunastoma nagrobkami.

Hoszów
Cerkiew parafialna pw. św. Mikołaja, drewniana, zbudowana w 1732 lub 1770 r. Była to trójdzielna świątynia z dwukrotnie łamanym, brogowym zwieńczeniem nawy. Pozostałe części nakrywały dachy kalenicowe. Nad babińcem znajdowała się dodatkowa kaplica obwiedziona odkrytą galerią. Świątynia ta przestała istnieć w latach trzydziestych. Wystawiono prowizoryczną drewnianą kaplicę i w 1939 r. rozpoczęto budowę nowej, drewnianej cerkwi istniejącej do dziś. Do września wzniesiono jedynie ściany.
Sowiecki urzędnik zarządzający wsią nakazał prowizoryczne nakrycie cerkwi słomą, by nie marnował się budynek. Budowę dokończono w latach 1947-1948 pokrywając kopułę i dachy gontem. Po 1951 r. świątynia stała opuszczona. Od 1971 r. pełni rolę filialnego kościoła rzymskokatolickiego.
W latach siedemdziesiątych przeprowadzono generalny remont, w wyniku którego gontowe poszycie zmieniono na blaszane. Cmentarz cerkiewny z zachowanymi trzema nagrobkami.

Hoszowczyk
Cerkiew filialna pw. Narodzenia Matki Bożej, drewniana, zbudowana w 1926 r. Była to pierwsza cerkiew zbudowana we wsi. Po 1951 r. używana przez nowych mieszkańców wsi na nabożeństwa majowe i różańcowe, co spowodowało zamknięcie cerkwi przez miejscowe władze. Jesienią 1970 r. oddana katolikom obrządku łacińskiego. Po remoncie pełni funkcję filialnego kościoła rzymskokatolickiego. Dawne wyposażenie nie zachowało się.

Rabe
Cerkiew filialna pw. św. Mikołaja. Pierwotna ufundowana i uposażona przez Dydyńskich. Poprzednia, wzmiankowana w 1756 r., wzniesiona z fundacji Łażewskich. Ostatnia, drewniana, zbudowana w 1858 r. z fundacji mieszkańców wsi i konsekrowana w 1861 r. Po 1951 r. nie użytkowana.
Wyposażenie sukcesywnie rozkradano. Od 1971 r. pełni funkcję filialnego kościoła rzymskokatolickiego pw. św. Rodziny.
Remontowany w latach 1971-1974. We wnętrzu zachowany ikonostas. Jego dolna część została rozebrana a ikony powieszono na bocznych ścianach nawy.
Dzwonnica cerkiewna murowana, na planie kwadratu, spełniająca jednocześnie rolę bramki. Kryta dachem namiotowym ze ślepą latarnią.
Cmentarz cerkiewny połączony z grzebalnym, użytkowany obecnie przez katolików obrządku łacińskiego. Zachowało się osiem starych nagrobków. Rośnie tu kilka starych lip.

Jałowe
Cerkiew parafialna pw. św. Mikołaja. Poprzednia wzniesiona w 1812 r. Obecna, drewniana, zbudowana w 1903 r. Po 1951 r. nie użytkowana. W ciągu następnych lat wyposażenie wnętrza zostało rozkradzione i zdewastowane. Od 1971 r. pełni funkcję filialnego kościoła rzymskokatolickiego pw. Wniebowzięcia Matki Bożej. Zachowały się fragmenty ikonostasu z 1903 r.
Dzwonnica-brama murowana, na planie zbliżonym do kwadratu, zbudowana na pocz. XX w. Cmentarz cerkiewny połączony z cmentarzem grzebalnym. Zachowało się jedenaście nagrobków z piaskowca i betonu, oraz trzy drewniane krzyże nagrobne. Renowację nagrobków przeprowadzono siłami społecznymi w 1993 r. Cmentarze otacza wieniec starych drzew.

Moczary
Cerkiew filialna pw. Przeniesienia Relikwii św. Mikołaja. Poprzednia, drewniana, wzniesiona w 1754 r. Obecna, również drewniana, zbudowana w 1919 r. Tutejszy odpust odbywał się w dniu św. Dymitra. Po 1951 r. użytkowana jako magazyn. W tym czasie wyposażenie uległo zniszczeniu.
W stanie skrajnej dewastacji przekazana parafii łacińskiej w Jasieniu w 1991 r. Od tego roku remontowana z przeznaczeniem na filialny kościół. W 1993 r. remont nie był ukończony, ale wykonano najważniejsze prace.
Dzwonnica drewniana, na planie kwadratu, zrębowa, o oryginalnej konstrukcji. Powstała równolegle z cerkwią. Remontowana 1992 r.
Cmentarz cerkiewny zdewastowany, pozbawiony nagrobków. Cmentarz grzebalny w bezpośrednim sąsiedztwie cmentarza cerkiewnego, na wschód i północ od niego, zdewastowany. Zachowało się osiem nagrobków z piaskowca i betonu, odnowionych siłami społecznymi w 1993 r.

Krościenko
Cerkiew parafialna pw. Narodzenia Matki Bożej. Pierwotna wzmiankowana w 1558 r. W poprzedniej cerkwi, wedle zapisu wizytatora z 1736 r., były obrazy "roboty rybotyckiej". Obecna, drewniana, zbudowana i konsekrowana w 1799 r. Po 1951 r. opuszczona. W latach 1956-1971 użytkowana przez emigrantów greckich jako owczarnia.
W tym czasie zniszczono całkowicie jej wyposażenie oraz podłogę i drzwi. W 1971 r. przekazano ją do użytku wiernym obrządku łacińskiego. Po wykonanym w 1973 r. remoncie pełni funkcję parafialnego kościoła pw. Narodzenia NMP W trakcie remontu przeprowadzonego w 1988 r. zniszczono pierwotne odrzwia.
W Dziale Sztuki Cerkiewnej Muzeum-Zamku w Łańcucie znajdują się fragmenty ikonostasu z XVII i XIX w., feretron z XIX w. i kamienna chrzcielnica pochodzące z tutejszej cerkwi.
Dzwonnica drewniana, szkieletowa, zbudowana zapewne w XIX w., usytuowana na zachód od cerkwi.
Cmentarz cerkiewny z kilkoma starymi nagrobkami i starodrzewem. Cmentarz grzebalny usytuowany na południe od parafialnego, użytkowany obecnie.

Wolica
Cerkiew filialna pw. Ofiarowania Matki Bożej w Świątyni. Pierwotna wzmiankowana w 1559 r. Ostatnia, drewniana, zbudowana i konsekrowana w 1901 lub 1902 r. Po 1951 r. opuszczona. Emigranci greccy przebudowali cerkiew na kino o nazwie "Partyzant". Brak remontów doprowadził do dewastacji obiektu, który rozebrano w latach siedemdziesiątych.
Pozostał wieniec starych drzew otaczających miejsce po cerkwi.
Cmentarz cerkiewny został doszczętnie zdewastowany, tak że dziś nie ma na nim żadnego nagrobka.
Cmentarz ewangelicki (na terenie Wolicy istniała kolonia niemiecka o nazwie Obersdorf założona w końcu XVIII w.) usytuowany ok. 100 m na północ od cerkwiska, silnie zdewastowany. Zachował się jeden nagrobek, niewielka ceglana dzwonnica i resztka murowanego ogrodzenia.

Liskowate
Cerkiew parafialna pw. Narodzenia Matki Bożej. Pierwotna wzmiankowana 1564 r. Obecna, drewniana, zbudowana i konsekrowana w 1832 r. Jej budowniczymi byli Wasyl Tomczak z Liskowatego i Iwan Rak z Łopuszanki. Cerkiew posiadała nad babińcem dodatkową kaplicę (z ikonostasem) pw. św. Dymitra.
Po 1951 r. opuszczona. W latach 1953-1954 greccy emigranci przerobili cerkiew na magazyn nawozów sztucznych przedzielając wnętrze stropem.
W tym czasie całe wyposażenie uległo zniszczeniu.
W 1965 r. władze konserwatorskie przeprowadziły remont świątyni. W jego trakcie usunięto z wnętrza strop z lat pięćdziesiątych. Remont nic został jednak ukończony.
Z braku dokumentacji historycznej nie wykonano od zachodniej strony galerii i dachu okapowego otaczających kaplicę na piętrze. W wyniku tego zeszpecono obiekt a odsłoniętą ścianę zachodnią narażono na szybkie niszczenie. Nie zrekonstruowano również stropu kaplicy nad babińcem. Po remoncie cerkiew nadal pełniła funkcję magazynu.
Nawozy sztuczne przechowywano w jej wnętrzu aż do połowy 1973 r. Później w cerkwi urządzono filialny kościół rzymskokatolicki.
Na nadprożu południowych odrzwi napis: "???? ????? ???? / ????? ??????? ???????????". W języku starocerkiewnosłowiańskim ???? oznacza datę 1832. Nykołaj Liskowackyj był w owym czasie proboszczem w tutejszej cerkwi.
Dział Sztuki Cerkiewnej Muzeum-Zamku w Łańcucie posiada ikony z XVII w. pochodzące z poprzedniej cerkwi.
Dzwonnica-brama murowana, parawanowa, zbudowana zapewne w XIX w. Cmentarz cerkiewny otoczony był przed wojną niskim kamiennym murkiem, rozebranym całkowicie po 1951 r.
Cmentarz grzebalny oddzielony rowem od cmentarza cerkiewnego, położony na północny-wschód od niego, z zachowanymi kilkunastoma nagrobkami.

Łobozew
Cerkiew parafialna, pw. Narodzenia Matki Bożej, drewniana, zbudowana w 1844 lub 1846 r. W 1909 r. ikonostas namalował Włodzimierz Pawlikowski ze Średniej Wsi. Po 1947 r. nie użytkowana. Rozebrana w 1949 r. Zachowały się trzy kute, żelazne krzyże z cerkwi. Wokół miejsca po niej trzy kilkusetletnie lipy i dąb.
Cmentarz greckokatolicki wokół miejsca po cerkwi, z zachowanymi kilkoma nagrobkami kamiennymi i drewnianymi krzyżami.

Łopusznica
Cerkiew parafialna pw. św. Paraskewii. Kolejna wzmiankowana w 1652 r. Przedostatnia murowana. Data jej budowy jest nieznana. Ostatnia, również murowana, zbudowana w 1900 lub 1905 r. Po 1946 r. użytkowana jako cerkiew prawosławna. Remontowana w 1991 lub 1992 r.

Katyna Szlachecka
Cerkiew filialna pw. Soboru Matki Bożej. Poprzednia, drewniana, wzniesiona w 1869 r. Obecna, również drewniana, zbudowana w 1925 r. Po 1946 r. użytkowana jako cerkiew prawosławna. Remontowana w 1991 lub 1992 r.

Nanowa
Cerkiew parafialna pw. św. Michała Archanioła. Poprzednia, drewniana, zbudowana w 1754 r. Ostatnia, również drewniana, wzniesiona w 1913 r. Rozebrana po 1951 r. z powodu powstania strefy przygranicznej (cała wieś została wysiedlona).

Rudawka
Cerkiew filialna pw. św. Michała Archanioła. Poprzednia, drewniana, bardzo stara, nie wiadomo kiedy powstała. Ostatnia zbudowana i konsekrowana w 1901 r. Rozebrana po 1951 r. z powodu powstania strefy przygranicznej (cała wieś została wysiedlona).

Stebnik
Cerkiew filialna pw. św. Łukasza, drewniana. Powstała w 1870 r. przez przebudowanie starej lub budowę od nowa. Konsekrowana w 1889 r. Po 1951 r. użytkowana przez emigrantów greckich w celach gospodarskich.
Zniszczona przez nich w nieznanych okolicznościach i czasie (lata pięćdziesiąte?). Zachowała się czytelna podmurówka, z której wynika że cerkiew była trójdzielna, z zakrystią przy północnej ścianie prezbiterium. Zachowały się dwa kute, żelazne krzyże z cerkwi.
Wokół miejsca po cerkwi cmentarz greckokatolicki z siedmioma betonowymi nagrobkami, otoczony drzewami. Renowację nagrobków przeprowadzono siłami społecznymi w 1992 r.

Starzawa
Cerkiew parafialna pw. św. Paraskewii. Poprzednia wzmiankowana w 1733 r. Obecna, drewniana, zbudowana i konsekrowana w 1865 r. Po 1946 r. użytkowana jako cerkiew prawosławna. Remontowana w 1991 lub 1992 r. W 1992 r. msze greckokatolickie odprawiane były w namiocie.

Stefkowa
Cerkiew parafialna pw. św. Paraskewii. Pierwotna wzmiankowana w 1526 r. Obecna, drewniana, zbudowana i konsekrowana w 1840 r.
Powstała z fundacji Andrzeja Górskiego. Ikonostas malowany w 1904 r. Po 1947 r. cerkiew użytkowana jako filialny kościół rzymskokatolicki pw. Niepokalanego Poczęcia NMR Zachował się kompletny ikonostas, który w latach siedemdziesiątych został rozdzielony na części i zawieszony na ścianach nawy i prezbiterium.
Ponadto zachowany fragment nastawy ołtarzowej z ikoną Opieki MB (Pokrow) z 1797 r., fundacji Wasyla Bodnara i jego matki, pochodzący z poprzedniej cerkwi oraz dwa obrazy z pocz. XVIII w. - Św. Rodziny i św. Hieronima, a także portret fundatora ostatniej cerkwi (XIX w.).;
Dzwonnica drewniana, szkieletowa, na planie zbliżonym do kwadratu, nakryta dachem namiotowym, zbudowana w 1906 r.
Cmentarz cerkiewny z zachowanymi kilkoma starymi nagrobkami. Wśród nich Eleonory Kałużniackiej (2 pół. XIX w.) i Józefa Juliana Korab Laskowskiego (1831-1914), właściciela majątku. Obok dzwonnicy dwa bliźniacze nagrobki otoczone wspólnym żelaznymi ogrodzeniem. Według miejscowej tradycji leżą tu fundator ostatniej cerkwi Andrzej Górski i jego brat.

Olszanica
Cerkiew filialna pw. Zaśnięcia Matki Bożej. Pierwotna wzmiankowana w 1447 r. jako parafialna. Poprzednia, drewniana, wzniesiona w 1815 r. Obecna, murowana, zbudowana w 1923 r. Po 1947 r. opuszczona, później przejęta przez Kościół. W 1967 r. erygowano tu parafię łacińską.
Od tego czasu cerkiew pełni rolę kościoła parafialnego pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Z wyposażenia cerkwi zachowało się niewiele: tabernakulum (ok. 1923 r.) roboty huculskiej, sześć ikon (XVIII-XIX w.), feretron (XIX w.) oraz starodruki ruskie (XVII-XVIII w.). We wnętrzu trzy ołtarze (pół. XIX w.) pochodzące z cerkwi w Serednicy: w głównym ikona Matki Bożej z Dzieciątkiem, w bocznych ikony św. Paraskewii i św. Mikołaja.
Dzwonnica murowana, parawanowa, zbudowana pocz. XX w. Dzwony z 1630 r. i 1922 r.

Ustianowa Górna
Cerkiew parafialna pw. św. Paraskewii. Pierwotna wzmiankowana w 1526 r. Obecna, drewniana, zbudowana w 1792, a remontowana w 1880 r. Użytkowana do 1951 r. Potem opuszczona. Około 1956 r. ktoś wywiózł z cerkwi całe wyposażenie. Obecnie znajduje się ono w MBL w Sanoku.
Gdy w 1971 r. została przejęta przez kościół nie miała podłóg, stropów i okien. W latach 1971-1974 przeprowadzono generalny remont świątyni (wymiana: podwalin, części belek ścian, więźby dachowej, poszycia dachu i ścian).
We wnętrzu stanął odrestaurowany ołtarz z kościoła w Hoczwi (prawdopodobnie pochodzi z cerkwi w Stężnicy). Znajduje się tam również kropielnica kamienna z datą 1862. Na belce tęczowej napis "ANNO DOMINI 1792". Cerkiew od 1971 r. pełni funkcję parafialnego kościoła rzymskokatolickiego.
Kaplica grobowa Szemelowskich, murowana, neogotycka, zbudowana na pocz. XX w., usytuowana w zachodniej części cmentarza cerkiewnego.
Cmentarz cerkiewny z zachowanym jednym nagrobkiem i kaplicą grobową.

Równia
Cerkiew filialna, pw. Opieki Matki Bożej, drewniana, zbudowana na pocz. XVIII w. remontowana i konsekrowana w 1780 r. Ponowny remont w 1890 r. Użytkowana do 1951 r. Znajdowała się tu cudowna ikona Matki Bożej z Dzieciątkiem otoczonej postaciami Proroków, która ocalała z pożaru cerkwi w Smolniku spalonej przez Tatarów.
Po 1951 r. świątynia znalazła się pod opieką konserwatorską. W latach sześćdziesiątych przeprowadzono jej generalny remont, w czasie którego wyposażenie wywieziono z cerkwi. Trafiło ono do Działu Sztuki Cerkiewnej Muzeum-Zamku w Łańcucie (ikonostas z XVII w.; cztery ikony z XVIII w. - Pokrow, Ofiarowanie MB, Pieta, Joachim i Anna; feretron; siedem chorągwi procesyjnych z XIX w.). Od 1972 r. użytkowana jako filialny kościół rzymskokatolicki należący do parafii w Ustianowej. Interesujący portal zachodni, ozdobiony trzema rozetami i ornamentem sznurowym został częściowo zniszczony w latach siedemdziesiątych przez powiększenie otworu wewnętrznego.
Odcięto sznurowy ornament i dolne części dwóch rozet na nadprożu. Wokół cerkwi wieniec starych lip.
Cmentarz cerkiewny z kilkoma starymi nagrobkami.
Cmentarz parafialny położony w bezpośrednim sąsiedztwie cerkiewnego, na północ od niego, użytkowany współcześnie. Zachowany starodrzew.

Ustianowa Dolna
Cerkiew filialna pw. św. Paraskewii, drewniana, zbudowana w 1792 lub 1892 r. Bardzo podobna do cerkwi w Ustianowej Górnej. Rozebrana w 1953 r.

Ustrzyki Dolne
Cerkiew parafialna pw. Zaśnięcia Matki Bożej, murowana, zbudowana i konsekrowana w 1847 r. Odnowiona w 1937 r. Użytkowana do 1951 r. jako cerkiew, a w latach 1951-1953 jako kościół. W latach 1953-1980 służyła jako magazyn.
W tym czasie uległa poważnej dewastacji. W 1980 r. przekazana miejscowej parafii łacińskiej, która w 1985 r. dokonała niezbędnego remontu świątyni. W dniu 18 XII 1985 r. decyzją biskupa Ignacego Tokarczuka przekazana greko-katolikom. Pierwsza, uroczysta msza w obrządku wschodnim odbyła się w trzecią niedziele Adwentu. Od tej pory nabożeństwa odprawiane są co niedzielę.
Dzwonnica murowana, parawanowa, z trzema arkadami, zbudowana ok. 1847 r. Cmentarz cerkiewny pozbawiony nagrobków. Zachował się jedynie dębowy krzyż z 1938 r. ustawiony z okazji 950-lecia Chrztu Rusi.

Jasień
Cerkiew filialna pw. św. Michała Archanioła, drewniana, zbudowana w 1882 r. na miejscu starszej. Odnowiona w 1904 r. Po 1951 r. opuszczona. Użytkowana jako magazyn GS. W 1967 r. przeznaczona do rozbiórki. W tym też roku miejscowa łacińska parafia rozpoczęła starania o zgodę na przeniesienie świątyni do Bandrowa, uwieńczone sukcesem w 1974 r. Cerkiew rozebrano jesienią 1974 r. i zrekonstruowano w Bandrowie do połowy 1975 r. Wokół miejsca po cerkwi pozostał wieniec starych lip.
Dzwonnica murowana, parawanowa, trójarkadowa, zbudowana pod koniec XIX w. Rozebrana po 1951 r. Pozostał po niej betonowy fundament. Dzwon z 1769 r. z ruskim napisem przeniesiono na miejscową dzwonnicę kościelną.

Strwiażyk
Cerkiew filialna pw. Soboru Matki Bożej, murowana, zbudowana w 1831 lub 1838 r. Miała ołtarz główny (wzorowany na łacińskich) i ikonostas składający się jedynie z czterech ikon namiestnych oraz Carskich i Diakońskich Wrót.
Wystrój ten pochodził z przełomu XIX i XX w. Po 1951 r. cerkiew nie była użytkowana do celów kultowych. Wykorzystywano ją sporadycznie jako magazyn.
Przekazana w 1973 r. parafii łacińskiej w Ustrzykach, po remoncie, pełni od 1977 r. rolę filialnego kościoła rzymskokatolickiego pw. bł. Marii Ledóchowskiej.
W późniejszych latach wykonano nową dzwonnicę i ogrodzenie cmentarza cerkiewnego.

na podstawie: Kryciński S.: "Cerkwie w Bieszczadach", Pruszków 1995