Technika malowania ikony od początku opierała się na dwóch technikach: na malarstwie enkaustycznym oraz na temperze. Pod farby stosowano podkład z kleju uzyskiwanego ze skóry królika. Na tym gruncie lub bezpośrednio na drewnie nakleja się płótno, niekiedy w siedmiu warstwach, używając tego samego kleju, na wierzchu zmieszanego jednak z białym alabastrem lub kredą, co nosi nazwę "lewkas". Po namalowaniu ikonę zabezpiecza się za pomocą oleju lnianego z dodatkiem ambry, żywicy lub octanu kobaltu. Nosi to nazwę olifa.

Dane o ikonach zaczerpnięte z książki Michela Quenota - IKONA OKNO KU WIECZNOŚCI
wydanej przez firmę Orthdruk (c)
(Wspaniała pozycja - szczególnie polecam uwadze oglądających.
Informacje na naszych stronach są jedynie wycinkiem ogromnej wiedzy zawartej w niniejszej książce.)